Om terug te komen op het oude gezegde, een diamant is zowel hard, wetenschappelijk gedefinieerd, als breekbaar. Het staal van een hamer (hardheid 5 of 6) zal een diamant niet krassen, maar het kan het wel breken.
"Taaiheid" meet de weerstand van een materiaal tegen slagen. Voor edelstenen worden deze metingen meestal gegeven in beschrijvende termen. Het blijkt dat de meeste edelstenen als "breekbaar" zouden worden beschouwd. Er zijn enkele uitzonderingen. Cryptokristallijn kwarts, zoals chalcedoon, heeft een "harde" taaiheid. Jade, of het nu jadeiet of nefriet is, heeft een "zeer sterke" taaiheid.
Wat betekent de draagbaarheid van edelstenen?
Er van uitgaande dat je je sieraden niet regelmatig met een hamer slaat, zijn krassen een veelvoorkomend risico. Denk aan het aantal keren dat je je handen in je zakken, handtassen, handschoenenkastjes en bureauladen steekt. Denk nu aan wat een ring raakt als je deze dingen doet.
De hardheid van edelstenen draagt in grote mate bij aan de mate van slijtage van een edelsteen. Er wordt vaak gesproken over slijtage of soms over "duurzaamheid". Een opaal met een hardheid van 6 zal snel bedekt zijn met fijne krassen en zijn glans verliezen als het dagelijks als ringsteen wordt gedragen. Vergeet niet dat kwarts (hardheid 7) een component van stof is en een van de meest voorkomende mineralen op aarde. Het is voldoende om het stof van een zachter materiaal af te vegen om het te krassen. Krassen kunnen minuscule of zelfs microscopisch zijn, maar ze hopen zich op en worden na verloop van tijd zichtbaar. Daarentegen zal een robijn met een hardheid van 9 jarenlang glanzend en gepolijst blijven omdat het harder is dan de meeste schurende deeltjes die bijdragen aan slijtage.